یک نفر پروازها رو می ستود

در طنین اسمان ها راه داشت

یک نفر پر بود از گلهای سرخ

دسته های یاس را همراه داشت

-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

یک نفر غمهای ما را می شمرد

یک نفر اینجا صدایش گرم بود

مهربانی های او پایان نداشت

اطلسی های نگاهش گرم بود

-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

در میان بارش چشمان او

اسمان میماند یکجا در شگفت

در تب اندوههای موسمی

یک نفر دستان ما را می گرفت

-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

نیمه شبها زیر هر ناباوری

یک نفر اندوهدار شهر بود

یک نفر در خلوت نیزارها

در پی تعبیر خواب نهر بود

-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

ای کاش ان الاهه ی زیبایی

امشب به روی سینه ی من میخفت

تا بامداد تن به تنم می سود

افسانه ها ز عشق و وفا می گفت